spotkanie z Weroniką

serce z kryształu i dusza z kryształu
świeciły jasno na niebios lazurze
poczęta niby jak kwiat słonecznika
i na promiennym płynęła chórze.

wzięła głos nowy i światło promyka
a gdy fortepian dotykał bruku
sięgnęła płótnem swym Weronika
z krajów zaświatnych który ją zrodził.

księżyc był pełny i gwiazdy w koronach
świeciły jasno na niebios lazurze
gwiazd mateczniki w podniebnym chórze
jak z podniebnego srebra i złota.

i na promiennej popłynęła łodzi
o brzasku światła dnia trzeciego z rana.




Agamemnon

Emilii mojej duchowej córce

Twoja śmierć przedwczesna

cóż znaczy, gdy pamięć i zapomnienie

przestanie istnieć gdy nie będzie już życia na

Ziemi gdy Słońce tak jak ty zgaśnie.

Agamemnon

19.03.2016 23:35