W rocznicę

Władzę naród winien powierzać

Białym Polskim Orłom

A nie lewactwu – cwaniactwu

Czy tuskowatym karłom,

Które zamieniły ziemie ojczyste

W ogrody piaszczyste i drzewa wychudłe

Ludzkiego nieżytu, ludzkiego zgonu –

Zamienili w trakt trupi tańczącego dzwonu

Co nie chciał być nigdy trupim dzwonem

Walącym na oślep przewrotnym trupim tonem !

Wolność i Sprawiedliwość zwietrzała -

I w rozpacz uprzędły

Pół żółte twarze liberałów o sercach zwiędłych

Gdzie nie stało prawdy i nie stało chleba,

Gdzie kraj został rozkradziony, chleb z ust ci odjęty,

Żeś głupi i nieświadom - stajesz się przeklęty !

Odbijasz wiosłem na chlebie wygnania,

Rozbijasz sobie na własne życzenie

Na obcej ziemi namiot zesłania,

Wytrzebion z prawdy i bożego ducha

I posłuchasz wiatrów polskich żalów

Wiejących do miejsc wygnania z polskich obszarów,

Posłuchasz wiatrów bezstronnością głębokich

Co wieją od polskich Tater wysokich

I posłuchasz ich szumu o polskim potoku,

Posłuchasz z nostalgią - z głęboką łzą w oku,

Jak zlatują z lodów potoki rozkute

Z dalekich obłoków warczące marszruty

Żywe trzepaniem pluszczące kryształy

Ciągłym tupaniem zwijają się zimne i rwące.

Po brzegach potoku twarde lody szkliste

W których się złocą promienie przejrzyste

W cudzie ojczystej przyrody wezbranej przez słońce,

I jutrzenkę co złoci niebo na wschodzie

I gwiazdy w lazurze co gasną

I nowy dzień co wstaje jak co dzień w narodzie -

Nowy dzień pracy, młody! - (noworodek w narodzie)

I stary! – co przeżył już zgasnął .

Jesteś najbardziej przeklęty z przeklętych !

Boś zatruty polskojęzycznymi mediami

Sam sobie i innym nałożyłeś kajdany

Z palącego żelaza z żelazowej pętli, w żelazowej śniedzi

Kraj na pastwę tuskowatej gawiedzi

Przez ciebie oddany i z perspektywy wygnania oddali

Popatrz na kraj! przez ciebie Tusk niszczy i pali !

Agamemnon