MOTTO zbioru:

Przesłanie wieszczów

To nie jawa - my widzieli
Wzrokiem wieszcza Słowackiego
Bóg dla Polski tron wyściela
I polskiego da papieża
Wzrokiem wieszcza Krasińskiegio
Polska w grobie będzie trzy dni
A po trzech dniach sie rozwidni
Jednym widmem Zmartwychwstałym
Archanielsko wielkim białym
Już w wieczności przebóstwiona
Nieśmiertelna - nieskończona !

Z krwi i błota stary świat
My do innych idziem lat
Promień z niebios spadł już nowy !
KTO PÓJŚĆ ZA NIM JEST GOTOWYM !

"Lecz kto bierze z czarta kuźni
By przepalać czarta moc
Ten świat w gorszą wpycha noc,
Ten mądrości wiecznej bluźni.

Nic nie spychać nigdy w dół
Lecz do coraz wyższych kół
Iść przez drugich podnoszenie
Tak Bóg czyni we wszechświecie
Bo cel światów - szlachetnienie !

Hajdamackie rzućcie noże
A gdy zagrzmi o żniw porze
Wtedy naprzód w imię Boże !
Rozpłomienić święty bunt".
By przywrócić Boży grunt !


Słuchaj Unio ! W dźwięków twych wszechwzgodzie
Brak jednego tu imienia !
Patrz w tych świateł wszechpogodzie
Brak jednego dziś promienia !
Módl się ze mną - wymów imię,
Co wypadło z lutni życia,
Wskaż tę gwiazdę która drzemie
Lecz nie zgasła w dniu rozbicia !
Wymów, wymów Boga imię;
Może słucha nas DUCH BOŻY !
I stracony dźwięk ten przyjmie
Znów do pieśni świata włoży !

Agamemnon

Ojczyzno moja

Wierze w ciebie jak w Boga.

Choć Bruksela nas zawlecze

Niechaj każdy nam zazdrości

My bronimy praw - człowieka ! !

My bronimy praw wolności !

I zabłysną złote świty

Prawdy, męstwa, zgody;

I nauczą się narody

RZECZYPOSPOLITEJ

Tej rycerskiej i ofiarnej:

Wszystkich razem cnót wyrazu

Wiary, nauki, miru

Od murzyńskiej ziemi czarnej

Poprzez Unię do Kaukazu,

Od Kaukazu do Sybiru

Promieniować w wszechświat kresy

Prawdy słońca niespożytej

Tej ostoi , męstwa, zgody;

I nauczą się narody

RZECZYPOSPOLITEJ !!

Co dziś śpiewa wielkie czyny;

Takiej ludzkiej i ofiarnej:

Od ojczystych wód imbiru
Od murzyńskiej ziemi czarnej

Poprzez Unię do Sybiru.

Wszystkie prawo ludzkie, nasze

Poprzez Unię i Syberię

Cały glob opasze.

I obejmie jasność słońca !

Bo to będzie opus Dei

Co wynika z prawa bytu

I boskiego istnień szczytu !

Z przeznaczenia i nadziei

I wieczystym laurem trąca !

Jest pomostem nieba z ziemią,

Bo wartości które drzemią

Bo natura w takim stanie

Jest naturą ZMARTWYCHWSTANIA !

Agamemnon

Maryja Królowa Polski


Maryja Królowa Unii Europejskiej

(wariant trzeci)



Wniebowzięcie co chwałę Twoją rozpromienia i głosi
Na złotych ustach magnifikatu wszechświata
Złotym promieniem nadziei jak jutrznia się tworzy -
Gdy wracasz do swych dzieci w przeróżnych epokach...

I wszystko Królowo co słowa Twe nam przynoszą
Przyjmujemy z uwagą i pełnią radości

*
Matka co łączy ziemię z niebem –
cóż to dla Ciebie być w słowie Pana
i prosta tak jesteś jak proste Twe serce
tulące skinienie nieba, by życie tętniło na ziemi.

Ciężarem życia styrana , czekałaś zgodnie z rytmem czasu
który dla Ciebie się spiekał.
Serce matki najprostsze, serce matki bezradne
lecz w żywym zanurzone źródle
w samym Boga południu .

Gdzie jesteś poezjo życia w niebie?
czy i w niebie brak wyrażeń
dla wielkości Boga, jego syna i Maryi?

Słońce to tylko wodór przechodzący w hel,
planety to tablica pierwiastków niewielka
a sen i ten sen ubrany w przepowiednię
zamienił się w coś co nie umiemy zapowiedzi ogarnąć.

Pozostaje nam tylko milczące uwielbienie
a potem już tylko cierpienie i milczenie ale i złotolica
nadzieja – bardziej rzeczywista niż rzeczywistość bólu i kamienia
i chleba.

Nie dziw się zatem niebu – samo jest pogrążone w zadumie
i nic piękniejszego od zadumy wyrazić nie umie;



Słońca girlandy niby z kwiatów plotła
Miesiąc srebrny pod nogami gniotła
Słońce lecące trzymała nad czołem
Szła nad lasami i leciała dołem
Tęcze ją ciągle oskrzydlały kołem
A na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu
Złocistym kołem się ściele świętym Boga Miastem;

Cóż to dla Pani być w słowie Pana?
Od Boga przyszłaś i Bogiem wezbranaś!
On co chwałę Twoją rozpromienia i głosi
Słynna i czczona od lat dwóch tysiąca
Na złotych strunach magnifikatu świata
Świetlistym traktem wśród narodów słońca;

Słońca girlandy niby z kwiatów plotła
Słońce lecące trzymała nad czołem,
Tęcze ją ciągle oskrzydlały kołem
W chórach serafickich wtórującym grzmocie

Złocistym kołem się ściele świętym Boga Miastem
A na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu;

Laur słońcem otwartym świecił nad głową,
Błękitny diadem z gwiazd dwunastu w ozdobie
Tak Przenajświętsza gdy stoi na globie
Depcząca węża swą stopą perłową,
Husarią wielkiej odsieczy wiedeńskiej –
Okryta płaszczem niebieskim panieńskim
I gwiazd dwanaście jej płonie nad głową –

A na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu
Złocistym kołem się ściele świętym Boga Miastem
I chleb powszedni łączy z Boga żyznym Chlebem -
- A tymczasem na jutrzni różowej,
Królowa co łączy ziemię wraz z niebem
Pokazywała - nad pogańską zgrają
Święta - w koronie niebieskiej, perłowej
Nad którą ciągle - ranne gwiazdy wstają...

**
Niebieskie dziewczyny przynoszą płaszcz biały
(Niechże tak chwałę anielstwu opowie
Z księżycem u nóg
W splot złoty wspaniały
Co płonie
Z gwiazdami na głowie)
Dla swej królowej na tronie
O twarzy pięknej ponad archanioła
I po anielsku zbierać ducha z duchem
Piękność jej jadłem jak wąż który zioła
Okręca swoim żelaznym łańcuchem

Na tronie niby święta palma kwietna
Ponad anielska najwyższa w orszaku
I wysmukłością postaci szlachetna
Na turkusowym jak niebo czapraku

Chrystus nas woła: wy którzyście smutni
Idźcie do Matki, patrzcie w błękity
Oto gwiazd dwanaście wszystkie w kształcie lutni
Wychodzą z fal morza gdzie zorzą się świty

W splot złoty z gwiazdami jak diadem na skronie
Jak zorza, niebieskie klejnoty jak harfy niech grają
Niech gwiazdy płoną jak morza w koronie
Niechaj powstają wszechświaty wysokie i ziemia niech słucha –
Różowa piękność królewskim pozwaniem. O Panie!
Nie z ciała wskrzeszona ja jestem lecz z Ducha.



autor: Agamemnon

Ps.

Wezwanie


chodźcie z nami
patrzcie w niebo!

tam górami bądźcie
i chodźmy górami!

bo nad nami, nad wzgórzami i morzami
Stella Maris, Stella Orbis na błękitach
z gwiazd dwunastu na gór szczytach
sprzyjająca

chodźcie z nami, patrzcie w niebo!
tam górami bądźcie i chodźmy górami

za górami wielkie morza
w pół obręczy, gwiazd dwanaście na gór szczytach
słońc płonących -królująca

Na krawędziach słońc przełęczy
sic ut maris po przestworzach
po promykach biegnie słońca
radius Dei w kształt błękitu

Tam wśród słońca na wpół tęczy
gwiazd dwanaście na gór szczytach
po promykach biegnie słońca
na krawędziach gwiazd przełęczy
słońc płonących - Stella Orbis jaśniejąca


Chodźcie z nami, patrzcie w niebo
diamentami płachty skrzące

kosmicznymi przestrzeniami
zostawiamy -

zostawiamy krwawą ziemię
krwawe słońce



Agamemnon ____________

***

jak gaj jesienny pełny

czerwonych i żółtych liści-

szarości - złota - półnagich gałęzi

niczego nie trwonił na próżno

trwał jak zapomniany psalm –

podnosił ku stopniom czasu

doskonałość tak czystą i prostą

bezcenną i piękną

czekał na Ciebie i Twój pokój

nie czekał na Twoje milczenie

lecz zaproszony uśmiechem pragnął

sięgnąć po kielich z Twego stołu.

Agamemnon

06.04.2011 14:20

spotkanie z Weroniką

serce z kryształu i dusza z kryształu

świeciły jasno na niebios lazurze

poczęta niby jak kwiat słonecznika

i na promiennym płynęła chórze.

wzięła głos nowy i światło promyka

- a gdy fortepian dosięgał bruku

sięgnęła płótnem swym Weronika

z krajów zaświatnych który ją zrodził.

księżyc był pełny i gwiazdy w koronach

świeciły jasno na niebios lazurze

gwiazd mateczniki w podniebnym chórze

jak z podniebnego srebra i złota.

i na promiennej popłynęła łodzi

o brzasku światła dnia trzeciego z rana.

Agamemnon

09.04.2011 00:33

Co to znaczy uwielbić Pana?

Myślę, że nie chodzi tu o psalmy.

Uwielbić to oddać Mu wszystko co się posiada z życiem włącznie.

Agamemnon

10.04.2011 10:24

***

wielu przyjdzie do Pana

we łzach i na kolanach

i będzie to ich zwycięstwo

Agamemnon

09.04. 2011 15:17

***
żyjąc w czasie przekraczamy
funkcje czasu
a każdy zwykły oddech
staje się wzniosły i nadzwyczajny



Agamemnon
13.04.2011 11:47

***

moc modlitwy Eucharystycznej Jedni

w podwalinach wszechbytu

Agamemnon

13.04.2011 21:39

***


Eucharystia odtąd stała się częścią
integralną ludzkiego losu


Agamemnon
14.04.2011 22:11

*** byt zawiera niebyt rozpacz bytów skończonych gdzie ludzka egzystencja staje się bez znaczenia Agamemnon 16.03.2011 21:37

_______________ *** źródło, powiadasz źródło i że bez niego wszystko umiera. i co dalej Agamemnon 17.04. 2011 14:04 konfrontacja z rozliczeniem ostatecznym pustki kroczą – biją brawa w przekonaniach i pogardzie w krwawych oczach zastygł czas – obrazem. w ludzkim akcie ogarnięty upływ czasu – i konieczność sensu prawa – wszystkich razem wzywa nas Agamemnon 17.04.2011 23:58 *** osoba na którą pada światło rzuca cień. światło nie jest do pogodzenia z ciemnością. Agamemnon 18:04.2011 17:43

Śmierć

przebija zebra znany oścień

( na zewnątrz w górze trelał skowronek)

zwiotczały ogień wdarł się do wnętrza

zesztywniał płomień – dotarł do stóp

wszedł w życie taki prawdziwy moment

co w oczy patrzy jak dług zwrócony

albo ogromny jak krzyż zwycięstwa

czerwone liście klonowych kiści

dwa stany ducha – czym się on wyraża

pośród miłości wśród nienawiści

dwie rzekłbym w jednej zamknięte ciszy

pośród brzóz białych i żółtych liści

– takie przeróżne w ciszy cmentarza

Agamemnon

13.06.2011 13:51

Spotkanie z Helionem

A skoro na materii duch nasz bazuje, sama materia musi być dziełem ducha.

Choć ogranicza naszego ducha to daje mu swoją naturę po części i jest częścią tworzenia.

Och! Nie!... Nie sam to geniusz arcydzieła tworzy,

Nie sam talent,ni sama znajomość i praca,

Lecz i uczczenie w dziełach reki Bożej,

Co kwiat wywodzi z prochów lub w prochy powraca.

(Norwid)

Duch; miłość,mądrość,wola.

W duchu więc miłość.

A więc miłość jest jego osnową i wyrazem.

Miłość tworzy ciepło a ono promieniując daje podstawę, bez której nie ma cywilizacji życia.

Nie potrzebujesz mi tego dowodzić Helionie; mądrość i miłość ducha

wyraża swą wolę a życie zdąża do swojej pełni w pięknie infinityzmu potęgującego się dobra.

Przyszedłeś w sprawach Chrystusa

szukać wiedzy ostatecznej i wody źródlanej od Niego zaczerpnąć.

Więc łaska i pokój tobie.


Agamemnon

16.06.2011 23:03

Myśl fundamentalna

Myśl Hipokrata w konstelacje wieczne

Szła poprzez gaje szerokie i długie

Światła eonów jako drogi mleczne

„Stoma zwierciadły w setne biły strugi

Głębokie cienie tu i ówdzie z łomów

Fałd aksamitnych czyniły wezgłowia

Dla nimf z marmurów z alabastru gnomów

Dryjad co konchy noszą i sitowia”.*

Gdy czas wyłania fundament pomału

Piękno natury czyste i bezpieczne

Przemienia w ŻYWE z myśli ideału

Przechodzi z wolna w konstelacje wieczne.

.

Agamemnon

24.06.2011 23:34

*/C.K. Norwid

psalm

w świecie zbrodni

przyszło mi żyć Panie

a Ciebie on dotknął bezpośrednio

dlatego tak mi ciężko

Agamemnon

30.06.2011 19:10

***

wierzę bo wątpię.

wątpię w tezy ateizmu.

tezy te bowiem są czystym nihilizmem

a więc podlegać muszą odrzuceniu.

Agamemnon

czerwiec 2011

***

jeśli miłości nadprzyrodzonej nie ma w duszy

to dusza jest w stanie śmierci

ale ze stanu śmierci może przejść do życia.

jest taka możliwość.

Agamemnon

30.06.2011 19:10

***

nie wierzym w Boga bo nie znajdujemy się w miejscu

w którym Bóg istnieje. (por. Weil, Świadomość nadprzyrodzona)

Agamemnon

czerwiec 2011

***

chrystianizm bez pierwiastka nadprzyrodzonego jest pogaństwem

lub odmiana ateizmu. negując Boga rzeczywistego ewentualnie wierzymy w Boga urojonego który nie istnieje.

Agamemnon

30.06. 2011 20:37

***

ateizm generuje się w człowieku u którego nie obudziła się nadprzyrodzona część jego istoty. ( por. Weil, Świadomość nadprzyrodzona)

Agamemnon

czerwiec 2011

***

w dziedzinach wiary obowiązuje ścisłość która obejmuje całego człowieka jako istotę materialno - duchową a jest ona większa (S. Weil) niż ścisłość matematyczna czy naukowa ponieważ przekracza czas i materię i sięga pierwiastka nadprzyrodzonego dlatego mówimy

o wierze widzącej (J. Słowacki) a nie o widzeniu przez wiarę.

Agamemnon

01.07.2011 20:40

***

wiara i sprawiedliwość są ze sobą złączone.

S. Weil

***

czy piekło jest dla człowieka?

Agamemnon

czerwiec 2011

***

gdy ustawa pozwala na gwałcenie prawa człowiekowi pozostaje etyka.

ludzie spontanicznie opowiadają się po jednej ze stron. plewy same oddzielają się od ziaren.

Agamemnon

19.06 2011 20:40

***

z ducha miłości wytryska światło.

czym zatem jest mądrość.

Agamemnon

czerwiec 2011

***

w świecie bez prawdy nie da się żyć.

poszukujesz mądrości Helionie tam gdzie ona być może

i znajdziesz ją ponieważ twoje serce jest czyste.

Agamemnon

czerwic 2011

***

początkowo tworzenie jakby ulotne a czyste

stopniowo staje się wiecznym a przeto wielkim

po odpadnięciu materii jako częściowego nośnego członu.

Agamemnon

Czerwiec 2011

w królestwie głupoty pychy i zbrodni

w oceanie wśród gadów

życia nie ma ni śladu.

na powierzchni czasami

tak jak eon zaświeci-

życie – w martwym wszechświecie

wśród obszarów rozdętej groteski.

nie bądź smutny poeto

zło się pleni na świecie

każde dobro swe veto

wśród rządzącej wciąż stawia gawiedzi.

patrz

konstelacje diamentów szlaków wichrów zamiecie

(co to gawiedź wciąż śmieszy)

całe rzesze to świętych

świętych Pańskich to rzesze

– ŻYCIE – w martwym wszechświecie.

Agamemnon

14.06. 2011 23:21

Tussistowska polityka wypędzeń

i eksterminacji

Wypędzeni już mąż i żona

na rodzinne patrzą podwoje

załamują się drżące ramiona

tussistowcom zdają pokoje.

O nareszcie właściwy z gmachów

zamieszkacie sobie wygodnie.

Czeluście ziemi są dla nas bez dachów

i męczeństwo – a dla was zbrodnie.

O człowieku nienasycony

gdy Tusku nam się przydarzasz

marnieje ziemia – marnieją zagony

marmur czerpiesz sobie z cmentarza

dla posadzek swoich pokoi

Agamemnon

03.07. 2011 02:34

Około 3 milionów osób Donald Tusk wyrzucił na bruk ze swoich mieszkań.

***

jakaś cyklicznie do Polski wpada

mała kupiecka zdrajców gromada.

dwa wieki temu wzięli ją Rusy

a dziś podobne czynią zakusy

nic nie zbudować wyprzedać wszystko

aby skarb państwa nie miał finansów

zmieniają Polskę w pogorzelisko

związki partnerskie są ich aliansem

gawiedź się cieszy wszystko jest klawo

wszystko na głowie się znowu stawia

sądy nie wiedzą co to jest prawo

a więc stosują ciągi bezprawia

i coraz smutniej i coraz gorzej

zmrok jakiś bardzo zakrywa oczy

coraz smutniejszy staje się orzeł

historia znowu kołem się toczy

Agamemnon

03.07.2011 02:34

poezja

natura z piersią – czekała dziewczyna

by zdroje życia przepłynęły po niej –

przechodzi z wolna w kolor bardziej miły

obok popiołów i losów Niniwy

moc Chrystusowa natury duchowej

– z promieniem złotym wstają nowe siły!

gdy promień Pański wśród poetów grona

zachodził drogę – słowo przypominał

w tłoczni już gniotą pełne winogrona

poezja w duchu by szła zdrojem wina –

gdy już ze słońcem ujednolicona

wszystko co błahe jest w nas; zapomina

– tu nie powstanie żaden promień siwy!

opinie trzeba porzucić dla prawdy

kształty duchowe wtenczas utworzyła

w promieniach słońca – z prawem Avogadry

w kulturze słowa we wzorach Niniwy.

tam ją widziałem! nad wodą potoku

gdy złoty promień przechodził nad krajem

przyzwyczajony do niebios uskoków

z światłem tarasów z widokiem od raju –

w przecudnym słowie wieści niosły o tym

gdy dech dziewczęcia w uśmiechu mej córy

światłem moc słowa w piękno słońca złote

poprzeplatane w zieleńcach natury

w duchu prostoty przemiłej postaci

promień walorów przejętych od raju

w sercach Polaków jako w sercach braci

mgłami spoczywał nad wodą wśród gajów

tam gdzie bywało radośnie i smutnie

dźwięki płynęły zlatywały z góry

ręka strun złotych dotknęła stulutni

jak w arte fakty w ontosie natury

czy gdzie wiatr jęczy – czy ruczaju słucha

ona w wawrzynie żywe głosi słowo

czy ona jedna tylko – córko ducha

wdaje się w piękną z muzyką rozmowę

czy ona jedna umie grać na lutni

gdy promień Pański przystanął i słucha

słuchał wydźwięków strun prawdziwych kłótni

w harmonii piękna i harmonii ducha.

Agamemnon

26.07.2011 17:30

piekło

z piekła kuźni buchały płomienie

a rozpacz bytu

ugruntowała ostateczną egzystencję

w negacji istoty.

kwiaty jak dzieci już zwiędły

i ostatecznie opadły.

związek pomiędzy winą a losem

stał się bezsporny.

wyrok sam ukształtował się w strukturze bytu

wolnego wyboru.

ps.

szatańskich okrzyków nikt już nie usłyszy

sprawiedliwi bowiem odeszli do wesela Pana.

Agamemnon

17.07.2011 18:14

cmentarz

gdy sam cmentarz się zasmuci

pośród smutków

zapłakałbym ja nad bratem

co tam pod powierzchnią żyje

gdy sen cmentarz się zasępił głuchy

oto człowiek może zrobić dla zaduchy

gdy sen smętarz na cmentarzu

się zasmuci smutek smutków

gdy sam cmentarz się zasępił

jak sęp głuchy.

Agamemnon

22.07.16:14

Miejsce po Bogu zajmuje szatan.

Agamemnon 

Opinie są plewami, jedynie fakty mają znaczenie.

Agamemnon

16.07.2011 12:45

Maryja Królowa Polski
Maryja Królowa Unii Europejskiej

(wariant czwarty)



Wniebowzięcie co chwałę Twoją rozpromienia i głosi
Na złotych ustach magnifikatu
Złotym promieniem nadziei jak jutrznia się tworzy -
Gdy wracasz do swych dzieci w przeróżnych epokach

I wszystko Królowo co słowa Twe nam przynoszą
Przyjmujemy z uwagą.

*

Ciężarem życia styrana , czekałaś zgodnie z rytmem czasu
Kt óry dla ciebie się spiekał.
Serce matki najprostsze, serce matki bezradne
lecz w żywym zanurzone źródle
w samym Boga południu .

Gdzie jesteś poezjo?
czy i w niebie brak wyrażeń
dla wielkości Boga, jego syna i Maryi?

Słońce to tylko wodór przechodzący w hel,
planety to tablica pierwiastków niewielka
a sen ubrany w przepowiednię
zamienił się w coś co nie umiemy zapowiedzi ogarnąć.

Pozostaje nam tylko milczące uwielbienie
a potem już złotolica
nadzieja – bardziej rzeczywista niż rzeczywistość bólu kamienia
i chleba.

Nie dziw się zatem niebu – samo jest pogrążone w zadumie
i nic piękniejszego od zadumy nie umie wyrazić;





Cóż to dla Pani być w słowie Pana?
Od Boga przyszła!

On co chwałę Twoją rozpromienia i głosi
Słynna i czczona od lat dwóch tysiąca
Na złotych strunach magnifikatu świata
Świetlistym traktem wśród narodów słońca;

Złocistym kołem się ściele świętym Boga Miastem
A na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu;

Laur słońcem otwartym świecił nad głową,
Błękitny diadem z gwiazd dwunastu w ozdobie
Tak Przenajświętsza gdy stoi na globie
Depcząca węża swą stopą perłową,
Husarią wielkiej odsieczy wiedeńskiej –
Okryta płaszczem niebieskim panieńskim
I gwiazd dwanaście jej płonie nad głową –

- A tymczasem na jutrzni różowej,
Królowa co łączy ziemię wraz z niebem
Pokazywała - nad pogańską zgrają
Święta - w koronie niebieskiej, perłowej
Nad którą ciągle - ranne gwiazdy wstają...

**

Niebieskie dziewczyny przynoszą płaszcz biały
Niechże tak chwałę anielstwu opowie
Z księżycem u nóg w splot złoty wspaniały
Co płonie z gwiazdami na głowie
Dla swej królowej na tronie


I do was wszystkich: wy którzyście smutni
Idźcie do matki, patrzcie w błękity
Oto gwiazd dwanaście wszystkie w kształcie lutni
Wychodzą z fal morza gdzie zorzą się świty

***

Słońca girlandy niby z kwiatów plotła
Miesiąc srebrny pod nogami gniotła
Słońce lecące trzymała nad czołem
Szła nad lasami i leciała dołem
Tęcze ją ciągle oskrzydlały kołem

W chórach serafickich wtórującym grzmocie

O twarzy pięknej ponad archanioła
I po anielsku zbierać ducha z duchem
Piękność jej jadłem jak wąż który zioła
Okręca swoim żelaznym łańcuchem

Na tronie niby święta palma kwietna
Ponad anielska najwyższa w orszaku
I wysmukłością postaci szlachetna
Na turkusowym jak niebo czapraku

Złocistym traktem się ściele świętym Boga Miastem
A na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu

***

W splot złoty z gwiazdami jak diadem na skronie
Jak zorza, niebieskie klejnoty jak harfy niech grają
Niech gwiazdy płoną jak morza w koronie
Niechaj powstają wszechświaty wysokie i ziemia niech słucha –
Różowa piękność królewskim pozwaniem. O Panie!
Nie z ciała wskrzeszona ja jestem lecz z Ducha.

autor: Agamemnon

ps.

wezwanie


Chodźcie z nami
patrzcie w niebo!

tam górami bądźcie
i chodźmy górami!

bo nad nami nad wzgórzami i morzami
Stella Maris Stella Orbis na błękitach
z gwiazd dwunastu na gór szczytach
sprzyjająca

chodźcie z nami patrzcie w niebo!
tam górami bądźcie i chodźmy górami

za górami wielkie morza
w pół obręczy, gwiazd dwanaście na gór szczytach
słońc płonących - królująca

Na krawędziach słońc przełęczy
sic ut maris po przestworzach
po promykach biegnie słońca
radius Dei w kształt błękitu

Tam wśród słońca na wpół tęczy
gwiazd dwanaście na gór szczytach
po promykach biegnie słońca
na krawędziach gwiazd przełęczy
słońc płonących - Stella Orbis jaśniejąca


Chodźcie z nami patrzcie w niebo
diamentami płachty skrzące

kosmicznymi przestrzeniami
zostawiamy -

zostawiamy krwawą ziemię
krwawe słońce



Agamemnon