A sława z twardej uzyskana siły

Do mogił idzie – lecz nie za mogiły

I było w niebie wielkie uciszenie,

A jeden anioł krzyknął: „Kto zań stanie?”

Wtenczas duch jeden opuścił promienie

I spadł... i było wielkie gwiazd spadanie

I różne piękne malowane cienie

Mijały w słońcach – leciały w otchłanie,

Potem jako staw, gdy się ukołysze,

Świat ducha zaczął zwierciadło – i ciszę.

Juliusz Słowacki