Zapytałem sędziwego Greka

(fraszka)

jak zawsze chciałem starym zwyczajem

poczuć znów w skroniach chłód ranny w gaju

zadać pytanie egzystencjalne –

podziwiać piękno wschodzącej jutrzni

w słonecznych plantach wśród oleandrów.

zobaczyć białą parę łabędzi

o złotych oczach i sercu gołębim

gdzie fale potoku rwą się i pędzą

pośród cyprysów i skalnych zrębów.

chcę się dowiedzieć rzeczy ostatniej

co warunkuje los ludzkiego bytu

gdy się zbliżyłem do Greka (krwi bratniej)

gdzie mądrość ducha u podstaw zaszczytu

niezmiennie stoi.

czym jest śmierć wieczna? zadałem pytanie

odbite echem mistrza Stagiryty

i doświadczeniem Parysa Troi.

TO BRAK

MOŻLIWOŚCI UCZESTNICZENIA W DOBRU.

stary Grek odrzekł na powitanie

z lekkim uśmiechem myślą przybity.

Agamemnon

27.01.2011 14:22