Psalm 23


Pan moim nieskończonym jest życia pasterzem,
na łąkach i pastwiskach gdzie woda źródlana –
a to jedno wiem tylko, że to własność Pana,
jej kryształ lśni jak diament z wiecznego przymierza.

Chociaż serce i dusza wewnątrz we mnie pęknie,
gdy świat jak wąż się pławi w paszcz swoich pozłotach;
dziś gdy świata katodręk morduje w swych grotach –
krwawą doliną chodzę, zła się nie ulęknę.

Bo Pan wiedzie prawymi ścieżkami imienia;
niebo ziemię z ciemności uczynił świetliste,
On utworzył z kamieni, jak z żarna istnienia
swój Eden nieskończony w kaskadach złocistych.

Na niebie w nieboskłonach jesiennych omłotach
i we mnie moje serce w duszy mej zapali –
próbę weźmie Pan swoją – jak z czystego złota –
wprowadzi mnie do miasta swego Jeruzalem.

Agamemnon

Ukrzyżowanie

Jakby w chmurze zakrwawiony biały

Straszna i w światłach twarz perłowa

Dłoń zakrwawiona pokazywała

Przerażeniem czerwona

Wyrzucające takie strzały z pięciu ran

Że mi stygły słowa

Odmieniec Boży zasnuty zawieją

Pochwycił pochodnie

Pod tchnieniem Boga

Niech płoną nadzieją

Niech pierzchają bogi

Ołtarze szatana wywrócił pod nogi

Mistrza bolesnych tonów czerwonego rymu

Co ujrzał ohydę swoich własnych czynów

Bez lilii białej w światowej batalii

A duch się święty – widomy – przybliża

Nagle przez ducha Świętego porwani

Był duch – sam Chrystus – wołają

Był w domu i usiadł za stołem przed nami

Z swym ciałem



Agamemnon

13.07.2009