W moim ogrodzie

Ten kwiat pamięta – o! żywe wskazanie,
Całe to piękno od kwiatów tajemne
O geście woni – prawdziwie anielski,
Moc w tobie piękna! Pod piękna władanie –
Oddają całe ogrody panieńskie
Jak w boskim gaju zostało już we mnie.

Kwiaty jakoby... – pastele w sukience
Nektary złote, aromat jak miody,
Napój dla oczu – z kwiaciastych koktajli...
I oczy wznoszą jak twarze dziewczęce,
Blade jak perły w zapachach konwalii.
Korony z płatków... – z kroplami od wody.

Kielichom kwiatów czas mój tu poświęcę
Ponad grzędami wiosennej batalii. –




Agamemnon
30.04.2010 21:45






nim nadejdzie wiosna



śnieżną biel szczytów zacinał z wyciem na krańcach świata
widać że Halny ostatnie chmury pędzi po wiatrach
wziął kumulusy - po skalnych halach jodły przygniata
i po przełęczach chce się doszumieć
gdzieś w zimnych Tatrach.

życie jest sztuką może być piękne dotyka wnętrza
jakże zapomnieć tu jeszcze o tym gdy słucham kwiatu
co rośnie w ziemi w śniegowych chwilach – cała w błękitach
i cała ziemia wśród przebiśniegów
chce śpiewać światu.

może przylecą białe gołębie gdzieś z widnokręgów
i sny zakwitną jeszcze w przymrozkach jakby na jawie
brakuje jeszcze białych łabędzi płynących w głębi
albo przy brzegu pośród sitowia
w pobliskim stawie.

na przestrzał znowu otworzy okna wiosna wspaniała
i w rytmie roku do nas powraca z nadzieją w słońcu
w dniach jeszcze chłodnych kiedy wokoło w marcowych kwiatach
zimę już ona wniwecz obraca
– orzeźwiająca.

żywe ogrody zapachną kwiatem wszystkie na świecie
jak dobro czyste anioł przenika w kwiatowym stawie
i chłodna ziemia chyba szczęśliwa – słońce gdy świeci
wszystko w błękitach – cała w słowikach
będzie niebawem.


Agamemnon
29.02.2012 20:25