***

wieczyste światło w Słowie pokoleń
poustawiało skały w Krakowie
nie dba czy lecą chmury podwójne
i zeschłe liście na wiatrach jesiennych
patrząc z daleka na kraj ten cudny
ziemia powstaje na duchu się wspiera
nektar życia dolewa do duszy
i kwiatom co miłą woń sieją

i w myślach swoich przeczystych świętych
jam je ukochał
słysząc te wielkie jasne życia Słowo
ze światłem weszli weszli do światła
w słonecznych siołach w słonecznych kręgach
niech oblatują błękitne nieba
złociste słońca

jaka wielka tworząca siła i jaka piękna


Agamemnon
29.11.2011 11:41

***

jutrzenka już odeszła i nastał
dzień pełny uśmiechu
słoneczny
z zapędów pnących tkaczy złocistych
i z kwiatów białych utkany

cóż znaczy promień jutrzenki błogosławionej
już zapomnianej
cóż znaczą bujne jak burze zielenie
i dźwięki gdy gra muzyka gdzieś
z poza ziemi
której melodie słoneczne przede mną

o was myślę wszystkie niezapominajki
gdy wszyscy o was zapomnieli

kwiaty jak dzieci porosły wiosenne
z mego ogrodu
(a kwiatów w ogrodzie było tysiące)
sen co na jawie rajem motyla
ujrzałem
z niejedną pszczółką sączę nektary
z złotych kielichów
i na przełęczy góry zenitów
wieczorem szlakiem dzikich łabędzi
polecę by już nie wrócić
by pozostawić miejsce innemu

widzę - już srebrne orły okrążyły słońce
odbiły się od jezior przejrzystych kryształów
niesione owym złotym przeznaczeniem


Agamemnon
29.11.2011 11:19

Powiedz nam... jeśli tobie krwawa plama
Albo zielonych zbrodni jad wężowy
Nie ćmi pamięci oczu... jaka brama
Z czeluści krwawych ducha wyprowadza
Na światło...

J. Słowacki


filozofia w surowych głębiach
(dzieciom chorym a zabijanym - poświęcam)

rzeka płynie w rubieży post jesiennej
białym oddechem piękna - mrozem pokryta
słońca kraina lecz jakże już inna
w pół rwąca woda pluszcząca o brzegi
z szarzały błękit.

ziąb rośnie spustoszały od wód siny
wiatr jak duch lodowaty już ścina nożem
wyje szaleje - jak psie lamentyny
ponad zaspami w zmrożonym przestworzu.

gdy surowość natury ziemi zimnej
wskazała jednoznacznie - tu życia nie ma
któż by pomyślał o wariancie przemian
któż by pomyślał o mądrości innej.

a jednak było na dnie Życie
w surowych głębiach.


Agamemnon
20.11.2011 19:06




O! duchu, powiedz jakich pierwszych wrażeń
Twoja natura śćmiona doznawała? -
Niechaj śmierć, straszna królowa przerażeń
Świecąca próchnem i zgnilizną ciała,
Ustąpi wreszcie potokowi zdarzeń,
Smutku i strachu żadnego nie działa,
Owszem, z radością niech będzie witana
Przez duchy, które czynią w duchu Pana.

J. Słowacki



Coraz straszniejsze... w przepaść upadanie
Było... i coraz mniejsza w człowieku siła...
Wtem jakiś człowiek wleciał niespodzianie,
Stanął - i ciemność złota zaświeciła.
Płaszcz miał błękitny - a ciągłe błyskanie
Otaczało go - szata się paliła,
Nie mogłem krzyczeć tchnienie się zaparło,
Pierś rozrywało - głosu odmówiło -
Widziałem znaną jakąś twarz umarłą,

A jednak z szaty nic mu nie ubyło,
Ni z ciała, ciało nieśmiertelne było.

Ciało, powiadam - bom ręką dotykał,
I czułem w sobie drżący, żem nie zasnął,
Że był prześwięty - wiem , bo kiedy znikał
Zbłysnął cały - jak słońce - i zgasnął.

J. Słowacki


Kilka dni temu ( listopad 2011) szpital w Poznaniu odmówił zabicia dziecka dziewięciomiesięcznego. Zabójstwa dokonał szpital im. bł. Jerzego Popiełuszki w Warszawie.

ave


największa z cudów - się nazywająca 
Ancilla Pańska - jaśniejąca w słońcu - 
w błękitnym płaszczu Trójcy majestatu 
sądzisz że wody na przejrzystym tronie 
w diamencie Jego jutrzenką ubrana 
królowa niebios i królowa światów  
 
nam przewodniczy w domu mym koronie



Agamemnon
07.11.2011 20:15

promień słońca


tobie gdy to czytasz Lachu orle skalny
niech da ci serce złoty czas słowika -
na krawędziach nieba promień mu umyka
- wylany słońcem - w łuku tryumfalnym


- w promieniu tym słowik niewidzialny śpiewa
taka pieśń lekka słoneczna wspaniała
jak czar dzikiej róży pod niebem płomiennym
cały świat zmraża gdy lato dojrzewa

psalm 157
tam Jego glosa w domu mego Jahwe
jak nieuchwytny lecz jakże słoneczny
- miecz obosieczny co jak prawda prosta
gdzie chrzest Ducha przestrzenie otwiera
gdy Chrystus nowym stał się Jeruzalem
chlebem powszechnym.

posiadłem już dom w domu mego Pana
i tron mądrości nad wzgórzami Emmy
w krużgankach świętych -

gdy piękno chwili opowiada o tym
natura pełna jakaś nieprzebyta
nad zwykłym polem pełnym kłosów żyta
jam otwarł usta słońcu ogniem złotym

nad zwykłym polem jeszcze z kłosem żyta
jam gwiazdy dotknął w nocy ogniem złotym
gdy piękno chwili opowiada o tym
w światłach natury płynie myśl szczęśliwa

tu diamentowa Mu rosa poranna
chwała zastępom dniom - zapowiedziana
chwilo podniosła bezbronnie biegnąca
wszystko szumiało dokoła hosanna
Synowi Dawida i moc bez końca
drży pieśń radości dla Ducha w dniu Pana.

pluszczące święte ruczajów zwierciadła
z perłami na dnie szkliste kształty słońca.


Agamemnon
20.10.2011 23:41

psalm 155

w świecie zbrodniczym
przyszło mi żyć Panie
a Ciebie on dotknął bezpośrednio.
dlatego tak mi ciężko.


Agamemnon
30.06.2011 19:09

psalm 156

w rozstaniu światów
Panie duch mój jest spragniony powietrza
wód mądrości i piękna
i chwały Twego majestatu.
przybądź i zostań


Agamemnon
13.10.2011 22:27

powrót Juliusza Słowackiego


natura ducha wolna gdzie nie ma już fałszu
ani też siły która cofa prawo.
dzieło odsłania z wolna dzień
aż weszło we mnie uczucie nieśmiertelności
i mocy i zachwycenia

gdy z ducha wytryska światło
pięknych sióstr rozkochanych słów
tak czystych jak lot gołębia białego
albo promyka wschodzącego słońca.

genezyjska prośba tworów o człowieka
z wolna czyni świat słoneczną miłością
tak wielką jak duch Przemienienia


Agamemnon
13.07.2011 18:37

z ducha miłości wytryska światło.
czym zatem jest mądrość?
światło bez prawdy nie może współistnieć.
poszukujesz mądrości Helionie tam gdzie ona być może
i znajdziesz ją ponieważ twoje serce jest czyste.

Agamemnon
czerwiec 2011

przez grube kraty i poprzez kajdany


wiek nie był mój.
czas zamknięty
i przestrzeń zamknięta
na rękach moich.

a dusza czująca
dotknięta i żywa
choć oświecona wewnętrznym światłem
w ogniwach podwójnych kajdan ze stali
świeciła stłumiona jak brak latarni.

aż się przeciśnie
w niej promień słońca i świat zapali.

a czy zapali.

*

kratę usuwa z wolna ręka niewidzialna.



Agamemnon
23.09.2011 21:17

to co jest ważne i co niepokoi
gdy wielka jest godność i mądra postawa
wśród wnętrza poezjo a jesteś tak piękna
jak dobre jest Słowo - tą siłą ducha
co stwarza mądrość i piękno stwarza
światy przemienia
bo nic co miałkie nie wyjdzie z ust twoich


Agamemnon
24.09.2011 15:37

exegi monumentum aere perennius 

Horacy

poezja a wieczność 



co niebywałe i co niepokoi
gdy wielka jest godność i mądra postawa
w wydźwięku poezjo a jesteś tak nośna
jak dobre jest Słowo - tą siłą ducha
co stwarza mądrość i granit stwarza
światy przemienia
bo nic co miałkie nie wyjdzie z ust twoich
jak dyktat Słowa w strefie poznania.



Agamemnon
24.09.2011 15:37

gdy dobro niedopełnione zdąża do swej pełni
w bezmierności Pragnienia nie wyczerpuje jej do końca
to jadnak ją drąży i dotyka egzystencjalnego piękna.

w jasności przełęczy słonecznego światła
lilie w prostocie oczu przechodziły z wolna
w kolor jasny wnętrza tą siłą ducha
co stwarza mądrość i moc istnienia.

kto jasno pragnie ten ją otrzyma
w granicach wyznaczonych przez konieczność.



Agamemnon
19.09.2011 23:11

Jeśli na świecie jest jakaś radość to ma ją
człowiek o czystym sercu.

Tomasz a' Kempis

czy może być wątpliwość skąd pochodzi

i gdzie rodzi się pokój.

Agamemnon

30.04.2011 12:17

miłość w życiu ducha jest aktem

najwyższej władzy.

06.05.2011 11:02

***

na płaskim lustrze niezapomnianym
poukrywane w dniu upokorzeń –
gdy krzywda skarży duch przerażony
odbija wiosłem.


Agamemnon
30.04.2011 16:54

***

w każdej godzinie
niebo jest czyste
jest moc modlitwy
w niewinności dziecka
Bóg świeci w lustrze
w prostocie oczu.

egzystencjalne piękno
przenika wszystko.


Agamemnon
30.04.2011 15:24

***

nie ma mocy pozytywnej
gdy przestępstwo jest władzą –
gdy władza wyniszczeniem
gdy wnosi destrukcję jednostkową
i totalitarną.

gdy życie zamienia w pustynię
wśród ruin i suchego wiatru z piachem
wśród aplauzu medialnego amoku.

pytasz co robić?

od twej odpowiedzi
którą sobie udzielić musisz
zależy twoja wieczność.

a co z tymi którzy nie zadają takiego pytania?


Agamemnon
30.04.2011 12:38

nie ma rozwijającego się kwiatu
bo został zabity

30.04.2011 1:41

przesłanie Thomasa Mertona

przyjmij prochu w rzadkich chwilach poznania

prawdy dotyczące rzeczy

w znaku Jonasza proroka.

jeden został ochrzczony ale uśpił swą moc

w głębi ducha

drugi natomiast żyje w Chrystusie.

jedno życie zostało połknięte przez śmierć

i odeszło od stwórcy

a drugie objęte zmartwychwstaniem.

znak ten zapisany został w istnieniu

z prawem wyboru.

Agamemnon

20.04.2011 21:48

psalm 154

usiłujesz dotknąć nas

wewnętrznym ogniem

w czasie innej interpretacji światła

i innej kategorii wiedzy

Agamemnon

19.04.2011 10:52





psalm 155

napój nas wodą

i daj nam Twego chleba

bo przymieramy głodem

Agamemnon

19.04.2011 10:53

spotkanie z Weroniką

serce z kryształu i dusza z kryształu

świeciły jasno na niebios lazurze

poczęta niby jak kwiat słonecznika

i na promiennym płynęła chórze.

wzięła głos nowy i światło promyka

- a gdy fortepian dotykał bruku

sięgnęła płótnem swym Weronika

z krajów zaświatnych który ją zrodził.

księżyc był pełny i gwiazdy w koronach

świeciły jasno na niebios lazurze

gwiazd mateczniki w podniebnym chórze

jak z podniebnego srebra i złota.

i na promiennej popłynęła łodzi

o brzasku światła dnia trzeciego z rana.

Agamemnon

09.04.2011 00:33

młodym duchom

wpłyń w wędrowne łąk kobierce

nawet w słońce pod strumieniem

co w tatrzańskich gąszczach płynął

i w bielutkie twarze dziewcząt -

w kwiatach polnych nad równiną

- rozdmuchane w lekkim wietrze

gdy czar ducha był aniołem

gdy łódź z kwiatów płyń pokojem

tak jak ongiś ja płynąłem

Agamemnon

14.04.2011 14:49

dwa zwycięstwa

archanioł Gabriel miał swoje zwycięstwo

i Lucyfer miał swoje zwycięstwo

w swoim bycie męstwa

Agamemnon

13.04.20111 8:54

zachód słońca


spostrzegłem go z otwartego okna campingu
aż wyszedłem na zewnątrz aby popatrzeć...
wchodzę jak co dzień w nowe zdumienie –

wobec promieni czerwonozłotych przeciskających się
między szparami purpurowo-granatowych smurzystych obłoków
na tle jeziora ognia z potężnym okręgiem szkarłatu
nieporównywalnego widoku rubinowej kuli.

tymczasem Słońce powoli skrywa się za Ziemią
w palecie przestrzeni niezrównanych kolorów
w codziennej inscenizacji indywidualnej – a zawsze innej -
kończącego dzień teatrem jak pieczęcią dnia.

spoglądam na wzgórza zachodzącego słońca
na lasy coraz bardziej zapadającego mroku
na cały krajobraz jak na modlitwę z psalmami
w ornamentach niekończącego się piękna niezależnego.

Agamemnon
11.04.2011 13:12

Ps.

Ktoś rozpalił już ognisko. Powoli niebo zamienia się w ciemny błękit z niewielką ilością świecących punktów z zanikającą paletą barw. Aż nadchodzi granatowa noc z miliadem iskrzących gwiazd diamentowych. I tylko od strony ogniska dochodzi śpiew. Na dwa głosy. _____

gdy wieczór się zbliża
(wariant skrócony: zachodu słońca)

spoglądam na wzgórza zachodzącego słońca
na lasy coraz bardziej zapadającego mroku
na cały krajobraz jak na modlitwę z psalmami
w ornamentach niekończącego się piękna niezależnego.


tymczasem Słońce kryje się za Ziemią
w palecie przestrzeni niezrównanych kolorów
w codziennej inscenizacji indywidualnej - zawsze innej -
kończących dzień teatrem jak pieczęcią dnia.



Agamemnon
10.04.2011 23:02

psalm 153


na końcu słońca organy światła
czekały na Bacha
i chciały rozpuścić swe dźwięki
po wyżynach nizinach i szczytach wszechświata
dla Pana swego

– i ludzi czynu co w Bogu żyją
gdyż byli silni jak kamień bytu
i takie skrzące jak ziemi pochodnie


Agamemnon
08.04.2011 17:35

***
"Chrystus nie może światły niebieskimi
Przebić na wylot ... te globowe męty
Ciągle latają jak mgły blisko ziemi
I sobą tworzą kształt nikły, nie święty...
Biada ci jeśli nie aniołowymi
Duchami będziesz jak harfa natchnięty, –
Żywota twego cele będą marne
Gwiazdy przy zgonie smętne – niebo czarne".

Rzekła, a jam się we śnie pytał znowu
O inne światła...

Juliusz Słowacki

---

istota szczęścia


korelacja wolności bytów
zgodna z naturą
wszechbytu
wśród promieni słońca
króluje
z błękitem


Agamemnon
21.03.2011 01:18

***

Mój okręt życia płynie wraz z wodą
Bo nowoczesne posiadłem poglądy
Istnienie moje w prądach wodnych


Agamemnon
16.03.2011 11:12

link: poezja filozoficzna

***

czy rozpacz w niebycie

jest bytu siłą

i skutkiem zwycięstwa

Agamemnon

14.03.2011 22:09

brukselczyku nie narzucaj tego siłą

lis był cwany

w lisim nosie – miał swój ogląd

rzeczywisty – on nie frajer ani prosię

dostał z Kany stągiew całą

lecz dekalog nie był w sosie

(kupa siana te przesądy!)

wino z stągwi się wylało

gdyż miał wolę – rozbił stągiew

i zostały mu poglądy

Agamemnon

14.03.2011 14:56

***

męstwo integrujące niebyt
w " śmierci Boga"
- to zwycięstwo


Agamemnon
12.03.2011 21:53

kim jestem

kim więc jestem

w warunkach skończoności

i wyobcowania

w niezależnym i zależnym

charakterze mojej woli

w układzie poznania

i w lustrze nieskończonej

wartości ethosu

Agamemnon

11.03.2011 23:12

piekło

męstwo bytu

w negacji istoty –

w rozpaczy niebytu

ostatecznej egzystencji –

dotknięte w strukturze

wolnego poznania

zgodnie z jego prawem

wolnego wyboru

18.03.2011 11:05

psalm 151

Na końcu Słońca
Bach na organach
rozpuścił dźwięki
grał Panu swemu –


w czystym łabędziu
w czystym jeziorze
i w czystym słońcu
w światłach Edenu
w górach zielonych 

kwitnących łąkach
w zakwitłych sadach
Labrador widzę
słonecznych dźwięków
duchem się wznosił
na wschód i zachód 

od Góry Tabor

Agamemnon
09.03.2011 12:54

***

moja wartość istnienia

nie pochodzi z kamienia

muszę i chcę o tyle istnieć

o ile wartość jest we wszechbycie

Agamemnon

24.03.2011 12:00

sens złoty

duch jest istotą istnienia człowieka

w nim wzrosła godność i możność poznania.

może się zdarzyć – duch nie jest istotą

życia ludzkiego ale konsumpcja

w pełnym wymiarze

cały sens złoty widzi w trawieniu.

gdy tak żyjemy prawo materii iść może w parze

z nieobecnością egzystencjalną.

Agamemnon

08.02.2011 01:15

konieczność (2)

już przybywają białe cętki smutku
czas jest funkcją urwaną
a gdybyś czas wszystek ogarnął
co by się stało innego

06.02.2011 04:27

tu mądrość i piękno przebywa w tym gaju

nazajutrz znowu poszedłem do gaju

Akademosa

przywitać jutrzenkę wspaniałą

oto pośród cyprysów

w tuniki ubrane w upiętych po grecku włosach

dostojne dziewczęta idą parami

tak piękne (doprawdy nie wiem

jak to opisać ).

kim są pytałem?

gdy patrzę na nie

wśród orchidei gałęzi oliwnych

w świergotach słowika

- niosły lękliwe liry z Mityleny.

pełne mądrości i pełne wdzięku

to uczennice w perlistych rosach zdążają

starym zwyczajem

by wiedzę zaczerpnąć pośród cyprysów i oleandrów

i pośród buków i pośród dębów

nad wodą potoku.

z pobliskiej alei nadszedł Sokrates

człowiek przyjaciel dostojnej Ateny

co o tym sądzisz Agamemnonie

zagadnął.

tu mądrość i piękno... panie –

odpowiedziałem

przebywa w tym gaju.

06.02.2011 02:33

mądrość w gaju Akademosa

mądrość

wśród fal zieleni roześmiana

roztropne drzewa chwieją liście

łagodne brzegi rozhukane

łomocą fale od południa.

z boskiego wzięta była źródła

myśl rozbudzona uroczyście

przywdziała sobie

białe togi -

wiedzie na Olimp święty ogień.

04.02.2011 00:01

spotkanie z Sokratesem

(fraszka z cyklu: w gaju Akademosa)

nazajutrz znowu znalazłem się w gaju –

pośród skał różnych ze śpiewem słowika.

w pienistych wodach Albuni kaskady –

płynęła młoda muzyka natury

aż muzy dotknięte tym pięknem jak z raju

by słuchać

przybiegły z odległej Pallady.

oto z kolei

co to jest piękno? – zadałem pytanie

(gdy napotkałem Sokrata w alei

a była to siwa już głowa

i sławna – zaprosił mnie do dialogu).

i odrzekł: piękno jest obrazem Boga.

do grona bogów zatem nie godzi się wchodzić temu

kto nie jest przyjacielem mądrości – odparłem.

Sokrates wysłuchał te słowa

jak gdyby znane mu były od dawna.

a ja wśród skał granitu pośród oleandrów

pośród błękitów

podziwiając piękno skierowałem kroki

na szczyty Olimpu.

03.02.2011 00:2

Nie ostatnie pożegnanie

Weźcie siostry pod ramiona

zaprowadźcie tam gdzie ciało

może skonać

przyjdź kapłanie podaj Boga

w małym ciele

no a potem co ma być już

niech się dzieje

duchy wiedzą nie ostatnie

jest to przecież pożegnanie

w śmieci bratniej

wszystkim tutaj daję słowo

że po czasie znów spotkamy

się na nowo

moja świeca choć ze łzami

już zagasła pod jesieni

sztandarami

już odchodzę w drogę mleczną

niepodobna bym tu został

całą wieczność

Agamemnon

29.01.2011 18:32

Zapytałem sędziwego Greka

(fraszka)

jak zawsze chciałem starym zwyczajem

poczuć znów w skroniach chłód ranny w gaju

zadać pytanie egzystencjalne –

podziwiać piękno wschodzącej jutrzni

w słonecznych plantach wśród oleandrów.

zobaczyć białą parę łabędzi

o złotych oczach i sercu gołębim

gdzie fale potoku rwą się i pędzą

pośród cyprysów i skalnych zrębów.

chcę się dowiedzieć rzeczy ostatniej

co warunkuje los ludzkiego bytu

gdy się zbliżyłem do Greka (krwi bratniej)

gdzie mądrość ducha u podstaw zaszczytu

niezmiennie stoi.

czym jest śmierć wieczna? zadałem pytanie

odbite echem mistrza Stagiryty

i doświadczeniem Parysa Troi.

TO BRAK

MOŻLIWOŚCI UCZESTNICZENIA W DOBRU.

stary Grek odrzekł na powitanie

z lekkim uśmiechem myślą przybity.

Agamemnon

27.01.2011 14:22

spotkanie z Simone Veil
(fraszka)

noc się kończyła - spieszyłem do gaju
Akademosa a za mną poranek podążał
wspaniały
chciałem go widzieć
nad pagórkami ponad palmami
a także przy szklistym i rwącym ruczaju
całego w rosach.

a oto pani już na spacerze - widzę
w lutniach słowika
odbitych echem
pełna uśmiechu
pełna mądrości o jakich mało
i rzekła do mnie:
czego tu szukasz młody człowieku? -piękna i prawdy oraz uśmiechu - odpowiedziałem
jak filozofom wielkim przystało.


Agamemnon
20.01.2011 23:00


powtórne spotkanie z Simone Veil

w zapachu nardu uśpionym wietrze

wybrałem się znowu do pięknego gaju

Akademosa by w szklistym ruczaju się przejrzeć

i pooddychać świeżym powietrzem

noc już odeszła – jutrznia perłowa

światełko małe spod ziemi szczytów

promienistego świata połowa –

wschodziła wolno wśród szklanych błękitów.

aż oto widzę idzie matrona

jest na spacerze ubrana

w grecką tunikę -

chcę aby w brzasku duch Salomona

napełnił gaj ten piękną muzyką.

witaj Simone! – powiedz mi pani –

jaka kondycja jest ludzkiego losu?

(od tego fatum – nikt się nie uchroni

ono podstępnie – jak wąż się zbliża)

odpowiem tobie Agamemnonie:

ktokolwiek bierze miecz zginie od miecza

ktokolwiek nie bierze miecza zginie od krzyża.

I tak jak stałem – nie oddychałem

bo duch pierś moją myślą zatykał!

*

a w gaju mądrości prometeańska

odwiecznie Pańska płynie muzyka.

Agamemnon

22.01.2011 3:45

t

trzecie spotkanie z Simone Veil

(fraszka)

poszedłem znowu starym zwyczajem

(jak wiecie już o tym)

jutrzenkę błękitną powitać nad gajem –

tymczasem zenitu dosięgał

w świergotach słowika

promień słońca wyspany tak jasny jak złoty

i brodził wśród szczytów

Olimpu.

witaj Simone tak wielka damo

wśród filozofów zagadnąłem

spacerującą panią tym razem w rzymskiej tunice.

witaj odrzekła.

czy ja ci mogę zadać pytanie Agamemnonie?

ależ pani...

ty który stałeś u wrót Troi szczytów

powiedz czym jest sprzeczność?

sprzeczność wchodzi w konsekwencje głębi

natury bytu (to krzyż) - odrzekłem.

*

i tak w zadumie powoli odszedłem –

na chwilę przecież stanąłem przed niebem

na chwilę również stanąłem przed piekłem.

Agamemnon

26.01.2011 00:12

Zasada jedności
Dzięki nauce mamy wiedzę,
dzięki filozofii mądrość,
dzięki Chrystusowi czystość serca.
Te trzy stanowią o człowieku.

Nie ma tu dysonansu
pomiędzy rzeczywistością a prawym rozumem.
Może występować jednak pomiędzy
jej "rozumieniem" ale to już sprawa
subiektywizmu poznającego podmiotu.

Agamemnon

co z nimi będzie

żyłem w pokoju wśród pracy i w głodzie

świadom zapisu – świeca ma zgasła

za dwa dni odchodzę

zostają dzieci zostają wnuki

co z nimi będzie

gdy martwy łabędź pływa po kosmosie

Agamemnon

11.01.2011 20:47