mgła jesienna

w pajęczą przędzę
uwieńczył się czas –

gdzieś w rozpostartej
naprzeciw głębi
tkwi w korowodach alej

biała stojąca mgła –

i widzę wszystko w łonie zadumy

w konturach płotów
drzew osowiałych stojących szeroko
prawem jesieni –

świat trwa
w pięknym wiązaniu


Agamemnon

Mgła jesienna
( wariant rymowany)

Tu w tajemniczą w pajęczą przędzę
czas się uwieńczył – i stoi dalej,
gdzieś w rozpostartej naprzeciw głębi
tkwi w korowodach splątanych alej.

Niebo stalowe bez słońca,chmurek
biała stojąca mgła księżycowa
kontury domów drzew i podwórek –

– ani jesienna mgła tu zdumiona
i pochylona nad kartofliskiem
nie baczy pełnym już zaoranym
szarym i zimnym z szarugi rżyskiem
liściastej pani.

Tu z pół istnienia ucieka promieni
i widzę wszystko w zadumy łonie,
wiązy się wiążą w jedność jesieni
na progu zimy w biel zatopione. –

– Pokryte całe widzę przestrzenie
białe mgły były – duch się unosił
w konturach płotów jak w zapomnieniu
drzew osowiałych w koło stojących
i śpiących wrzosów.

Anno jesieni mgłami okryta
nad zagonami wszystko się piętrzy,
tu świat zamglony formą zawitał –
trudnym wiązaniem tajemnym wnętrza.


Agamemnon

30.10.2010 15:21

Sądy babilońskich starców

Niech nasz wysiłek i moc się powieli,

Niech światło wzejdzie w nowe pokolenie,

O musi ethos! wolnomyślicieli

Abla pokonać – te podłe nasienie;

O bracia moi – dawnośmy już chcieli

Wprowadzić nowe postępu spojrzenie

Do Europy – babilońskie sądy!!

Tu! nasza wola i wolne poglądy.

Ja ci odpowiem: wolnomyślicielu...-

Po co wtargnąłeś w me treści duchowe,

Po coś tu przyszedł – miły przyjacielu

Byś się rozpłynął w mgłach purpurowych?!

Bo takich jak ty... – przechodziło wielu

I wielką mieli też wymowę

Lecz przeminęli... – a ich czyn niemały

Spisano w księgach... Babilonu chwały.

Agamemnon

13.07.2010 10:44